Alhoewel ons reisdoel voor 2006 al vast stond, hadden voor deze zomer nog geen plannen. Tot dat ik de ProMotor in handen kreeg waar een reisverslag in stond, en ik was meteen verkocht. ...
Na de oversteek van een nat Calais naar een zonnig Dover ging het via de snelwegen (en door de Dartfordtunnel) naar de A1 die ons verder noordwaarts bracht.De eerste grote stop deden we in Newthorpe (nabij Leeds) waar we Squires Cafe bezochten...
Na de eerste kennismaking met Schotland in 2006, ging het dit jaar terug die richting uit. Opnieuw werden de diverse B&B's vooraf geboekt, net zoals de ferry's. We overnachtten 1x op de ferry, 11x in Schotland, 2x in het Lake District en 1x bij kennissen nabij Doncaster.
Relaxed een pilsje nuttigend op een terrasje en met uitzicht op de uitgestrekte, gele zandduinen realiseer ik me dat ik de afgelopen maanden al heel wat heb meegemaakt. Het gehobbel over de rotsgrond, m´n eerste echte val in Marokko. Het ongeluk met de ambulance in Nice. Maar het echte begin was natuurlijk 4 maart, het vertrek vanaf de MOTORbeurs in Utrecht.
De tocht op het immense Malawi-meer is indrukwekkend. Na 341 zeemijl bereiken we bij Chilumba het keerpunt van de boot. Als iedereen aan land is, leggen we over de 80 centimeter brede opening tussen pier en schip een plank. Even duwen en balanceren en de R1 en ik staan weer op vaste ondergrond.
Na de vliegreis Zuid-Afrika - Argentinië, enkele dagen gewenning en het verloren gaan van mijn MotoPort-pet in het nachtleven van Buenos Aires, traceer ik m’n reisgenote ongeschonden in de haven. Ze start bij de eerste poging en popelend begin ik aan onze Zuid-Amerika-uitdaging.
In het noorden van Brazilië vaar ik over waterwegen van de indrukwekkende Amazone. Mijn ogen volgen de groene struiken die bij het hoogtij deinen in de golven. Het sputterend scheepsmotorgeluid neemt iets af. We minderen snelheid, omdat we een dorpje naderen.
Omgeven door ongerepte jungle, glibber ik in het voormalig Engels Guyana over een iets aangedroogd spoor. Dat het vooruitkomen nu mogelijk is, wil ik ten volle benutten en hoewel het tijd is een kampeerplek te zoeken, ploeter ik daarom toch voort.
De R1 klimt en daalt wisselend tussen Argentinië en Chili door de Andes. In het imposante landschap waan ik me op Mars of op de maan. Ik zet koers naar het zuidelijkste puntje van Amerika, naar Vuurland, waar het eind der wereld lonkt.
Vanuit het Argentijnse Ushuaia, aan het ‘einde der wereld’, rijd ik koud en met natte voeten, gebukt onder een straffe wind, naar het iets verder van de Zuidpool afgelegen Chileense Punta Arenas. Precies twee jaar onderweg, zit ik daar in een ‘backpacker’ knus bij de kachel.